رادیو کربن یا ایزوتوپ کربن 14

رادیو کربن یا ایزوتوپ کربن 14 یکی از روشهای بسیار مهمی است که از آن در سطح گسترده ای استفاده می شود و یکی از تکتیک هایی است که به خوبی زمان مطلق را تعیین می کند. این روش اولین بار در سال 1949 توسط J. R. Arnold و W. F. Libby استفاده شد و از آن زمان به بعد باستان شناسان برای تعیین سن مطلق از این روش استفاده می کنند. این روش تغییرات اساسی برای تعیین سن را در علم باستان شناسی به وجود آورد و می توان توسط این تکنیک تعیین سن هر لایه را به صورت جداگانه با استفاده از ابزار مخصوص مشخص نمود. این روش در سراسر دنیا توسط زمان شناسان مورد استفاده قرار می گیرد. 

ایزوتوپ کربن 14 در کجا اتفاق می افتد؟

رادیوکربن یکی از پدیده های طبیعی ساده است که برای تعیین زمان از آن استفاده می شود. اتمسفر بالایی زمین توسط پرتوهای کیهانی بمباران می شود و باعث شکسته شدن نیتروژن موجود در اتمسفر و تبدیل ایزوتوپ پایدار کربن 12 به ایزوتوپ ناپایدار کربن 14 می شود. ایزوتوپ ناپایدار از طریق فعالیت اتمسفر به زمین آورده می شود این فعالیتها شامل توفانهای ناگهانی می باشد. و این عمل باعث تثبیت فعالیتهای بیوسفری می شود زیرا این ایوتوپهای کربن 12 و 13 و 14 به صورت کاملاً یکسان با کمپلکسهای مولکولی آلی واکنش انجام می دهند و این عمل روی فرایندهای فتوسنتزی گیاهان تاثیر میگذارد. جانورانی که از گیاهان استفاده می کنند ایزوتوپ کربن 14 را به خوبی جذب می کنند و آن را تبدیل به ایزوتوپ پایدار می کنند. این فرایند باعث ادامه حیات گیاهان و جانوران می شود. 

چگونگی تخریب کربن 14 

کربن 14 دائماً در حال تخریب شدن و تبدیل به ایزوتوپ پایدار کربن است. موجودات زنده در طول حیات خود به میزان بالایی ایزوتوپ کربن 14 را جذب می کنند و نسبت کربن 14 به کربن 12 که در اجساد و بقایای جانداران وجود دارد همانند نسبت اتمسفری این ایزوتوپها است. وقتی که موجودات زنده می میرند نسبت کربن 14 که در اجساد آنها وجود داردبه تدریج کم می شود. نسبت کاهش این ایزوتوپ 1/2 است و 5,730 سال طول می کشد تا این کربن در اجساد باقیمانده از بین برود. این عمل به نیمه عمر کربن مشهور است.